Category: 2010-Present : Dutch Rap

Natte straten . . .
doodgeverfde lucht.
Ik mag niet klagen, vragen,
dit zijn de dagen van puur geluk.

Maar ik zie hem gaan.
Hij waart door de straten,
als hij zich in het daglicht waagt,
en ongezien, aan je leven knaagt.

De echo van je naasten,
tot op de laatste, allang begraven.
Ongemerkt nog steeds de baas is,
van je doen en laten.

Houdt je in een wurggreep.
Houdt je stevig beet.
Het aan je vastkleeft,
terwijl jij je eigen leeft,

denk je,
maar het remt je,
remt ons, verdeeld ons mensen,
al die grenzen, maken ons tot onbekenden.

Ik zie hem gaan . . . De hokjesgeest . . .

Ik zie het aan, hoe velen naar hun werk toe gaan.
Evenzovelen aan de kant staan, zonder baan,
geen blaam, voor efficientie aan de kant gegaan
het doel zijn de banen, niet wat er moet worden gedaan.

Ga er maar aan staan: groeien . . .
‘t is nooit genoeg: blijven bloeien . . .
blijven boeien, groeien, groeien, groeien . . .
het zijn de goede die altijd moeten bloeden,

blijven knoeien, aan de rand-
groepen jongeren, aan de kant,
niet van stand, oninterresant,
voor het land: De slaven aan de band,
braaf graven in het zand,

voor de huur van een pand,
met vol verstand, intellect,
laag opgeleid, maar verre van gek,
steekt z’n nek uit totdat tie verrekt,
de rek is eruit, ‘ op z’n bek in ’t zand ‘, zei de gek.

Controle, dat heb je nodig.
Zelf denken is eng en overbodig.
We vullen scholen met rijtjes voor mongolen,
wijsjes over goden, een wijdverbrijde code.

Wat heb je nodig, wat weetjes van het leven.
Weet je ? : Je zelf kun je lezen.
Je kunt het weten en da’s geen zweefteven,
maar onversneden wijsheid, in je eigen leven.

Over de dood, goed en fout,
jong en oud, mediteren: daar ga je niet op fout.
Je gaat niet out, maar verrijst uit het nauw,
ziet je broeder in de kou, en mwoaahh, wie helpen we nou ?

Maar we bidden we de dood, maken het groot,
noemen het leven, dat ongelovigen afstoot,
afschoot, opblaast ,afschiet,
stopt niet, stopt nooit,
stopt niet, stopt niet ! ! !

Olie op het vuur, van de wereld.
Oh wie is het duurst, wie is de kerel?
Wie heeft de grootste? Die heerst de aardkloot,
grootste klootzak, die krijgt de aardkloot.

Stijgen beurzen, dan stijgt zijn beurs.
Zakken beurzen, dan stijgt zijn beurs ook.
Zakken beursen, dan zakt mijn beurs af.
Stijgen beursen, zakt gehaaid mijn beurs.

‘t is altijd wat, nooit niks aan de hand.
‘t is altijd brand aan de onderkant,
het middenland en aan de rand.
Het is maar twee procent, trés interressant,
‘t is tijd voor brand aan de andere kant.

Niet alleen irritant: jeuk,
maar 98 procent niet leuk.
Smelt samen en heers je eigen meuk,
eigen wereld, eigen universum, ya know.

Ik ben het beu. Ik ben het zat.
Zat er dik in dat wat ik dacht nog onderschat was.
Dikke overmacht, in de donkere nacht,
de pracht van kennis is macht is verpatst,

aan de advertentiejacht, de lachende kracht,
algoritmes rippen ritmisch uit je dagelijkse dag.
Vernauwingsdood, ‘t is nou of nooit,
ternauwernood, we zijn verstrooid,

maar tegelijkerteid nog nooit zo verbonden een wonder.
De revolutie komt van onder het vlonder,
zonder wonden met woorden big data uit monden,
ten gronden wordt de zonde in ‘t donker verzonken,

maar non issues, lijken alleen issues.
Slechts voor luxe problemen pakt men een tissue.
Heel holland bakt, of ik vertrek naar mogadishu.
De wereld brand door, dat is geen ramp, because I dis you.

I wish you: fijne laatste dagen.
Je hoeft om mij of de wereld geen traan te laten.
Het einde nadert, the final fase, de laatste adem,
heeft geblazen tegen eindbaastraangas.

Maar ach, ik zal waarschijnlijk wegrotten,
zowaar als ik Rot heet, tot gruis wegstoffen,
wegkwijnen, wegkwijlen, valt niet tegenop te dweilen,
als oude strijders in tehuizen voor oude lijken.

Plascontracten, wasverzachters,
pijn verzachters, mantelkrachten,
poortwachters, gehoorverharders,
gestoord verward en dan ook nog lam en dwars en,

niet meer snappen dat, je niet meer grappen mag,
dat er een nieuwe macht is neergestreken in de nacht,
en per direct van kracht, pertinent en ondoordacht,
onverwachte ondergang de democratie teruggebracht,

tot ja of nee, ach en wee.
Het leek het einde, maar valt nu toch reuze mee.
Uiteindelijk spoelen ze onze hersenen ermee,
en roelen zo de hele mensheid door de plee.

Ik zeg iedereen aan de lsd,
In de lunch een pufje dmt,
Mdma voor de rondvraag . . .
een beetje liefde is wat ik vraag !

Beat: XpF Tekst & Rap: E√ert XpF&E√ert – is ik alles ?

ben niet de nederlander, ben niet die blanke
ben niet de standaardman, ik ben niet je rapper
ben niet mijn leeftijd man, ik ben niet die strakke,
ben niet m’n harde grappen, ik ben niet de jankerd.

ben niet de tripper, de drugdgebruiker
ben niet de deurenmonteur, de handige snuiter
ben niet de reizier, noch de thuisblijver
ben niet de saaie lul, ben niet de zuiper

ik ben de dertigers en de twintigers al gepasseerd, maar vul geen hokje boompje beestje
sta niet voor de kledingwinkel in de winkerlstraat te wachten en te wachten
tot mijn biertje opengaat, je weet hoe het met slechte mensen altijd gaat,
waar deze man voor valt, of voor staat . .

ik ben geen hiphopper, niet alleen tekno,
ben niet de hardrocker, de rastaman, goth ik ?
niet de bakker, niet de gabber niet de slager,
want die had ik al geslagen met de vagetarische hamer

Beat: Frietboer Tekst & Rap: E√ert     Evert ende Frietboer – Uitgesproken.mp3

als ik aan sta, weet ik niet of het je aan staat,
als je er naast staat, en ik aansla,
los ga, hout zaag, door het bos ga
spijkers met koppen sla, en doorsla,

het zal je niet schaden als je blijft staan,
om te luisteren naar deze ouwe naam,
geen grote naam, maar m’n eigen naam,
heb veel verkeerd gedaan, maar ook weer goed gegaan,

hier en daar een traan, bloed,zweet en drugs gedaan,
ook veel blij gedaan, in extase gegaan,
kennis opgedaan, gewoontes afgedaan,
anderen bijgedaan, soms overdaan.

oeverloos, grenzeloos,
geen hokjesgeest uit de fles, uit de doos,
uit het magazijn, terug naar de denktank
waar gebrouwd word, waar met meningen gesjouwd wordt

gehusseld word, ik ben een husselaar,
langzaam maar zeker, stook ik mijn mening gaar
nooit klaar, dit is levenswaar, alles is maar even waar,
daarna raar, nu al niet meer waar.

ik leef me uit, ik leef me in,
levende lijven, in alles wat me niet zint,
wel zint elke zin die ik geef, leef ik eerst zelf,
voordat ik zever, de inlevert

er wordt getreuzeld, ik ben een treuzelaar,
altijd heus wel klaar, maar nog ff, heel even maar,
even dit, even dat, evert hier, evert daar,
ik ben nooit klaar, beroepstreuzelaar.

spiegelreflex ik ben releks,
met spiegel voor m’n kop, schrijf ik me tracks,
geen verbodsbord, stopbord, maar los zei de gek
kijk 360 graden in het rond, knek, zegt m’n nek.

de wereldstopper, gedachtenverstoppertje,
rust in me kop stopt de interne mopperpot,
lok m’n onbewuste, naar de oppervlokte
veel rommel in me kop, ‘t raakt verstopt,

dat is rot, dat is E√ert voor je,
onbewust komt daar m’n mening door,
niet over spoor niet maar het hele universum door,
ik zie en ik hoor en geef alleen maar door

maar als ik aan sla, weet ik niet of het je aan staat,
als je er naast staat, en ik doorjaag, afvraag,
wat er aan me knaagt. wat ze van me vragen
alle dagen van de maanden van het jaar.

op de vlucht, mensen krijgen lucht,
men zucht, er gaat gerucht, ze willen niet meer terug.
dus,

op de vlucht, mensen krijgen lucht,
men zucht, er gaat gerucht, er is een rotte vrucht,
dus..

op de vlucht, mensen krijgen lucht,
men zucht, er gaat gerucht,
dus..

op de vlucht, mensen krijgen lucht,
men zucht, er gaat gerucht, er is een rotte vrucht,
dus..

op de vlucht, mensen krijgen lucht,
men zucht, er gaat gerucht
van de bommen in de drup,

onze bommen, en granaten die we kraters laten maken
op de straten van de staten die de olie voor ons halen,
uit gaten die ze maakten, voor de bommen dat ook raakten
die flaters, die weer maakten, dat het later weer gemaakt wordt
met knaken, die ze later weer met olie terugbetalen,
zich afhankelijk te maken, van bewaking van de staten
die het wel kunnen betalen, de dienst uit willen maken
en die staten, voor de status, daar tot alles toe in staat is,
verenigd in de daden, verenigd in de staten,
verenigd in de drang naar knaken, die ze willen maken
weten niet van maten, zijn de haters onder maten,
zijn de satan van de 1 procent, die alles kapot maakt….

maar als ik aan sla, weet ik niet of het nog aan staat,
als je er naast staat, en ik doorsla,
alles afkraak, wat je aan me vraagt, wat ze fakking blaten,
alla fakking dagen, van het fakking jaar…

Op de vlucht, doodgedrukt in de rij,
puur voor het geluk, dat maak je echt jezelf wijs.
dom, eigen lijk, kinderljk, hindernis, hinderlijk,
kliein gemis, wat is een kinderlijk, eigenlijk.
eerst, jezelf, je eigen geld, eerlijk, gedelft,
eerlijk geteld, eerlijk op naam gesteld,
op stand gesteld, welgesteld, welgeteld,
een dag gewerkt, een dagje ziektewet,
een dagje cursus en weer terug naar bed.
het blanke pretpakket, werktnetwerktwerktnetwerktnet,
als een binnenpret,
de vaste winnenwet, win, win,
de valse stillepret, win, win, win,
tis vast een vluchteling zeker,
die verdwaald is zeker,
weten, dat het even snel hier nesteld zeker

Beat, Tekst & Rap : E√ert     Evert – Polderkil

Ok ok, ze vragen me wat is er met je aan de hand,
doe je het express, of ben je echt zo bijdehand?
Ben je depressief, vol met haat, al als je smorgens op staat?
Dwars over straat, wankel en onverlaat.

Vertel me nog es hoe mooi de wereld ook alweer is, vertel me nog es een keer,
lieg nog es een keer, telkens weer, die open zweer. Zeer !
Ik snap het heus wel en ben het gelarp nu echt beu.
Luister nou, dan antwoord ik voor één keer serieus.

Kijk m’n geld is net gestort, nou zou je zeggen “Dat is mooi.”
Ik dus ook, maar tegelijk is mijn mening wat verstrooid.
Een groot gedeelte sta ik af en dat is niet voor de straf,
maar de gezamelijke tab, tot zover ikke snap.

Shit moet geregeld worden, het wegennet, gezondheidzorg,
onderwijs en hulpdiensten, het leger als een waarborg,
maar net daar gaat het mis, daar gaat het scheef,
want uit mijn naam hebben anderen het niet overleefd….

Ja, je hoort het goed: ik ben een moordenaar!
Niet direct, maar indirect, maar dat is niet minder naar.
Ik kan er niet voor kiezen. Ik doe er sowieso aan mee.
Nou ja, ik mocht wel kiezen, maar ook toen al zei ik “Nee!”

Dus je snapt mijn punt, en je praat me bij,
over misstanden, terrorisme, het leven in deze tijd.
De strijd tegen hullie, haat en nijd, wullie-zullie.
“Wie zijn hullie?”, vroeg de wijze. Ik zei “Hullie dat zijn wij.”

en dan blijf het stil. Ontbreekt elke wil,
om te verplaatsen in een kil, die afreist voor de kill.
Denk je dat hij dat zelf wil, of is zijn leven echt zo kil, dat hij mee gaat in de gril,
van iemand met extreme wil?

Voelt hij zich erkend, omdat hij gewoon wat meer herkend,
in diegene die hem erkend, in zijn struggle naar een cent?
Een plek in de samenleving, waar hij per slot geboren is,
overleving, overgeving, altijd tegen de stroom in.

Ik ben geen terrorist, maar ook nooit echt uitgedaagt.
Ik ben een realist en zonder moeite geslaagd.
Sterker nog: ik heb me maximaal verzet.
Gegooid met mijn pet. Laat of niet naar bed.
Sigaretten met de pret. Vage dagen aan de pep.
Mijn jeugd een pretpakket tot in de dertig uitgerekt..

Maar als ik viel werd ik opgevangen, netjes teruggezet.
Op vacatures in de brief heb ik m’n eigen naam gezet.
Ik vond dit al fokking zwaar. Voelde me aan de kant gezet,
maar met wat ik soms hoor wordt dat in ander perspectief gezet.

Kijk ik heb ook mijn haat voor de staat.
Het kapitalisme: Je werkt dus je bestaat.
Rijkdom in overdaad, maar velen leven op de straat.
Als je niet groeit dat je stil staat, regels die strak staan.

Ik kon er niet aan wennen, saaie kost te moeten kennen.
Ik ging lopen jennen, als ik me niet in de stof kon herkennen.
Ik wilde rennen door de kern van de kennis,
maar werd geremt door kleine onbekende letters.

Ik kon niet geven wat er van me werd verwacht.
Ik ben toch ook niet dom, dat had ik toen allang bedacht.
Maar waarom kom ik dan niet mee, ook niet uit alle macht.
Ik dacht fuck ze allemaal en verdween in de nacht.

Ik haatte iedereen, overdag, allemaal.
Ik leefde ‘savonds leerde ‘snachts programmeertaal.
En later uitte ik mezelf in geheimtaal:
Een dikke piece op de ruit van het klaslokaal.

Begon te rappen, af te zetten, in een vreemde taal.
Ontdekte blowen, ruim denkend zonder klaslokaal.
In het buurthuys, rapzaal, onthaal,
van de straat in een warm honk, klare taal.

Maar wat als ik dat toch allemaal niet had gehad?
Mijn ouders ook niet wisten wat er allemaal van me werd verwacht.
Ik direct verdwaalde bij het vallen van de nacht.
Een tweede andere taal sprak dan de heersende macht.

Het nieuws over ons ging de godganse dag.
Je mag niet zijn wie je bent geduren-de dag.
Ik voor acties van anderen zou worden gestraft.
Ik aangesproken wordt alsof ik het allemaal heb bedacht.

Ik bij het uitgaan er steeds maar weer niet in mag.
Dat zou gaan irriteren tot aan de duizende macht.
Op het nieuws gooit het westen bommen op irak.
Ik was haast vergeten dat ik ook nog die taal sprak.

Ecomische malaise is wat er nog aan ontbrak.
Krapte op de arbeidsmarkt maakt hem helemaal af.
Met zo’n naam solliciteren dat raden ze af,
maar ik heb maar één leven wanneer gaat dat van start?

Ze zien me als een crimineel of iets ergers.
Een fanaticus, een religieuze terrorist.
Maar waarom zou ik nog tegenspreken: Dit is wat het is!
Misschien dat het ergens anders wel veel beter is…

of kan worden. Ik was borden.
Ik was de slachtofferrol. Ik ga worden.
Erbij horen! Hoor je?
Geen woorden, maar moorden………

Beat, tekst & Rap : E√ert     Evert – Chronische Kultuurschok (2015)/02 Don Roti – de Stemmenslijper (wasMaschinenbeat)

Vanuit de ondergrond, onderwerp ik de bovengrond,
Met onderwerpen scherp en bovenal nie blond.
FF onder ons : Ik sta boven al die beef.
Ik verwonder me al snel wat mensen rappen op een beat,

Kom er onderuit, en kom er maar voor uit,
dat je bovenal liever achter hun om je eigen ding uit,
ontluikt, spontaan ontspruit
bovenaan, vlak onder de grond, in de hip hop moestuin.

Wonder boven wonder, jullie gaan maar niet ten onder.
Bovenmaats schreeuwen van het muzikale vlonder.
Donder onder het vlonder klinkt de bovenbaas van onder,
dat klinkt bovennatuurlijk, of natuurlijk eigenlijk onder.

Vette beats en rijms zonder enige concessie,
Vette feest en gein, maar zonder de confetti.
Niemand die me leid, dus ongeleide creativitijden,
breken aan voor deze rapper uit leiden.

Ik slijp mijn stem aan de stemmenslijper.
Deze beat is mijn stemmenslijper,
de stemverrijker, stemmenrijper,
de stemvennijniger, de stemmenslijper,
stemmenleider, de stemmen ijker,
de stemontwijker,

de stemverwijderaar,
temmis en leiper, de stemmenslijper,
de stem verleiper, stembevrijder,
stemmenkrijger, stemmenknijper, stembezwijker,
stemmenliker, stembegeleider.

Dit was maschinenbeat, nu stemmenslijper.
Amphetaminebeat, de remmenslijter.
Geen aggenebis beat, ze bennen rijker.
ill’s favoriete beat, hij kennem krijgen.

De wasmachinebeat, de stemmenslijper.
Trafassi had hem niet, die bepte blijer.
Ieder z’n eigen lied, ik boombap de mijne.
Dat wat ik eerder riep,mijn stem is leip.

Per seconde wijzer, de stemmingsnijder,
leidsche lijer, beroepsinwrijver,
eigentijdsrijmer, bijdetijdsblijver,
vrijetijdsstrijder, onheilschrijver.

of gewoon E√ert,
ouwe ze√ert,
leipe re√ert,
duurt maar e√ert,
toch dagen blijven kle√ert,
tottiie sche√ert,
geen bange be√ert
de voluit le√ert,
de lol bele√ert,

geen carriere stre√ert,
maar onrust ge√ert,
de boel ople√ert,
dat niks ople√ert,
de nooit opge√ert,
de woordenwe√ert,
met fakkels en e√ert,
altijd is Eef er, tssss……

Beat, tekst & Rap : E√ert     Evert – Chronische Kultuurschok (2015)/03 Evert – Net echt

Het is net echt, je zou er wat mee moeten doen,
of wou je altijd blijven werken voor de poen ?
Iets vrolijks, moet je doen.

Waarom zo zuur?
Iets zoetigs, minder puur.
Laten we zeggen half puur,

halfbakken, half om,
niet recht op, maar halfkrom,
niet heel slim, half dom.

Want je weet toch hoe het gaat ?
Het maakt niet wat je maakt,
als je maar aan de praat raakt.

Het is net echt, je zou er wat mee moeten doen,
of wou je altijd blijven werken voor de poen ?
Een springplaat, moet je doen.

Waarom zo traag?
.
Iets minder vaag…
.
Als je maar aan de praat raakt.

Het is net echt, je zou er wat mee moeten doen,
of wou je altijd blijven werken voor de poen ?
Iets luchtigs, moet je doen,

waarom zo zwaar?
Iets lichter, minder zwaar,
laten we zeggen, halfzwaar,

doorzichtig, van binnen leeg,
doortastaar, en bleek
breekbaar, blijkbaar, een leek.

Want je weet toch hoe het gaat ?
Het maakt niet wat je maakt,
als je maar aan de praat raakt.

Het is net echt, je zou er wat mee moeten doen,
of wou je altijd blijven werken voor de poen ?
Iets grappigs, moet je doen.

Waarom zo serieus?
Hang me dat es aan m’n neus.
Haakneus, wijsneus.

Het is net echt, je zou er wat mee moeten doen,
of wou je altijd blijven werken voor de poen ?
Iets leerzaams, moet je doen.

Waarom zo tegendraads?
Geef de jeugd eens wat raad.
Het goede voorbeeld voor de straat.

Want je weet toch hoe het gaat ?
Het maakt niet wat je maakt,
als je maar aan de praat raakt.

Het is net echt, je zou er wat mee moeten doen,
of wou je altijd blijven werken voor de poen ?
Met glitters moet je doen,

een beetje theatraal,
paar danseressen door de zaal,
met de glamour aan de haal.

Want je weet toch hoe het gaat ?
Het maakt niet wat je maakt,
als je maar aan de praat raakt.

Beat, tekst & Rap : E√ert Scratch : ill     Evert – Chronische Kultuurschok (2015)/04 Evert – ill – Onbekend dood

Ik pak die microfone al jaren lang.
13 jaar kleine man, grote mic in m’n hand.
Waar zat je dan? Leidan.
Kleine stad, big fun. Ik nam,

een casseteband met een beat op een kant.
Overdubbed met een rap op een tweede band.
Overdubbed met een scratch op een derde kant.
Op de vierde nam de ruis de overhand,

en namen we dus maar genoegen met de derde run.
Wat moet je dan? : Breehuys, subsidie plan.
Machine voor de drum. Bam!
8bit samplebank.

Ensoniq bak. Samples superlangggg.
We namen draaitafels aan voor de dj hand,
en zo gaattie dan.

Ik bak die dikke beats al jaren lang.
Knalde hard voor software aan de kant.
Deed toen voor de hard weer de software van de hand,
en nu kom ik in de combinatiestand.

Delay van de band. Mix 24 bit stand.
Analoge bass. Buis doorgebrand.
Ruisende amp, maar de bass is toch geland.
Door de eendjes en de nullen overmand.

Op de harddisk beland. Door de plugins geramd.
Door de speakerwand. Oren aangerand.
Trommelvliezen weggebrand.
Hmmm, jammer dan.

Ik schrijf uit een dwang al jarenlang.
Mijn eigenbelang, zet ik aan de kant.
Het is niet van belang. Rijk, dat wordt je er niet van.
Kijk dat krijg je er nou van:
Een echte man, met een plan, gaat z’n eigen gang.
Schrijft aan zijn eigen behang.
In z’n leipe drang, met z’n eigenwijs gezwam.

Ik doe het tot mijn dood, al jaren lang.
Liever onbekend dood,
Dan ongekend groot.
Ik ben niet bang,

maar toch hè,

maak me druk of ik wel of niet geluisterd wordt,
maar wil geen fuck, doen zodat er ook gefluisterd wordt.
Ik wil dus, dat er hoe dan ook geluisterd wordt,
zonder gefuck of ik erin geluisd word,

spelingen van het lot, gevallen op de juiste spot,
in de juiste tijd van het jaar gedropt.
Geen marktonderzoekend, roepend als een hele zot,
maar k-hole in de markt, dwalend als een halve zot.

Ik wil terug doen, zoals ik zelf verbijsterd word.
Ik wil de brug doen tussen wat het was en wordt.
Ik wil niet tof doen, zeggend hoe het was hoort,
en wil niet tof zijn, omdat ik ergens bij hoor.

Langs de zijlijn, bij mijn eigen soort.
Langs mijn lijn, waar ik nergens toe hoor.
Op de fijnlijn, op deze aardbol.
Scheer langs de geinlijn, horendol.

Ik maak me druk of ik wel of niet gedraaid wordt,
maar wil geen geen fuck doen, zodat ik ook genaaid wordt.
Ik wil dus dat ik hoe dan ook gedraait word,
zonder gefuck of ik erin geluist word,

van het jaar. Rappen zonder groene boekje,
of strakke groene broek, die staat nie goed, jûh,
Ik bereken de toekomst, Ik schrijf hem uit.
Ik leef wat me toekomt, ik zing het uit…