Beat, tekst
|
![]() |
Balancerend op het leven met een chronisch schuld gevoel,
me net een alien in m’n eigen genenpoel des vertiers.
smakeloos genietend, is het welletjes,
vernietigend, radeloos, rinkelt er een belletje,
verdiepende, rakelings, schiet ik langs verlichting,
opdiepende, schakel ik weer terug naar de belichting,
al riepende, verviel ik toch weer tot mijn eigen lichting,
riekende naar rijk en lui, verloor ik zo mijn richtings,
gevoel, me niet een te vernietigend wezen,
lijk een rijkelijk verrijkt lijk, lijkend op de meeste,
vergeefs geleefd, daarom schreeuw ik van de daken,
om mijn chronische kultuurschok op beats uit te braken.