Doodgedrukt

Doodgedrukt, in de rij.
Weggedrukt, van de lijn.
Onderdrukt, in je zijn.
De wereld wordt veelste te klein.

De dijken breken van binnen uit door, de zeeën die zijn gewaarschuwd.
Tsunami’s van orgaandonaties, van mensen die je verafschuwd.
Overlevingsdrang, geboortegolf van een aggressieve soort.
De hongerige massa gooide fatsoen snel overboord.

Met denkbeeldige belijning hadden we de wereld opgedeeld.
Door de groeiende vergrijzing lieten vrouwen snel de pil.
We keken met een drankje vanuit ons veilige resort.
We bestreden onze soortgenoten en hadden het niet door.

Doodgedrukt, in de rij.
Weggedrukt, van de lijn.
Onderdrukt, in je zijn.
De wereld wordt veelste te klein.

De bio industrie, puilde uit.
De matrix werd nu als script gebruikt.
De opgedeelde mens, ook weer uitgebuit.
Onbewust, aan de buis gekluisterd.
Sommigen roepen het wel, maar niemand luistert.
Door het reclameblok, weer ontluisterd.
Geslikt als entertainment, een avondje gehuiverd.
Daarna weer ingedut, toen kwam het duister.

Klinken stemmen uit de doofpot.
Damp van de files licht het deksel van de stoofpot.
De beschaving gaat in rook op.
Verse oersoep gevoed met co2 en eigen koolstof.
De bevolking loopt verdoofd rond.
Dood lopen de straten in ons zelf ontworpen doolhof.
We keren terug als stof toch ?
En dan weer mos toch ?

Doodgedrukt, in de rij.
Weggedrukt, uit je zijn.
Het einde, van je bloedlijn.
De wereld, werd toch te klein.